Pianka poliuretanowa

Pianka poliuretanowa to polimer, czyli substancja składająca się z szeregu powtórzonych jednostek tzw. merów. Posiada ona kilka cech fizyko-chemicznych, które czynią z niej jeden z najlepszych obecnie materiałów izolacyjnych.

Piankę poliuretanową od dawna stosuje się przy produkcji wielu przedmiotów i urządzeń. Teraz jednak, dzięki technice natrysku, pianka PUR zaczyna coraz częściej gościć w naszych domach jako termoizolacja budynków. Szybko zdobywana popularność to nie przypadek! Oto tylko kilka cech, które stawiają piankę w roli najefektywniejszego izolatora:

  • niska wartość współczynnika przewodzenia ciepła
  • ciągłość warstwy izolacyjnej – technika natrysku pozwala tworzyć warstwę bez przerw i spoin
  • doskonałe wypełnienie trudno dostępnych miejsc – pianka rozszerza się i idealnie dopasowuje kształtem do każdej zastanej przestrzeni
  • przyleganie do podłoża – pianka całkowicie spaja się z każdym podłożem
  • szybkość montażu – technika natrysku pozwala izolować duże powierzchnie w krótkim czasie

Podstawowy podziału pianek PUR dokonywany jest na podstawie struktury wewnętrznej oraz gęstości. Wyróżniamy zatem pianki otwartokomórkowe oraz zamkniętokomórkowe.

Pianki otwartokomórkowe

Składa się z pęcherzyków i kanalików, które poukładane są pod różnym kątem względem siebie. Komórki te nie są zamknięte, a mimo to są skuteczną barierą dla ruchów powietrza (dzięki ustawieniu pod różnym kątem). Pozwalają jednak na „oddychanie” warstwy, co w wielu przypadkach jest pożądane (zabezpiecza więźbę dachową przed gniciem). Pianki otwartokomórkowe stosuje się najczęściej do ocieplenia poddasza, stropu, bądź ocieplenia wewnętrznego ścian budynku.

Pianki zamkniętokomórkowe

W tym przypadku komórki są zamknięte, opór dyfuzyjny jest zatem duży. Pianki te są gęstsze i doskonale sprawdzają się jako zewnętrzna izolacja przeciwilgociowa i termiczna. Pianki zamkniętokomórkowe najczęściej stosuje się do izolacji zewnętrznych dachów, fundamentów, posadzek, tarasów.